‘’ Çocuğum evde sıkılmasın istediğim için onu sosyal faaliyetlere yönlendiriyorum’’ ‘’ Haftanın 6 günü özel ders aldırıyorum, bir boş günü var ona ne yapmasını söyleyebilirim?’’ ‘’Piyano çalsın, basketbol kursuna gitsin, evde boş durmasın’’ ‘’ Herkesin çocuğu özel ders alıyor, benimki neden almasın? ‘’
Son zamanlarda anne babaların kendilerince sahip olduğu mucizevi çözümler serisine hoş geldiniz. Şunu unutuyoruz : Ne yazık ki çocuklarımız her şey olamazlar, olamayacaklar!
Dünyanın birçok ülkesinde aileler çocuklarına okul dışında özel ders aldırıyor. Ebeveynler dünyanın birçok yerinde çocuklarına çeşitli nedenlerle özel ders aldırıyor. Kimi temel bilgilerini pekiştirsin diye, kimi belli sınavlara hazırlık için, kimi ise arkadaşlarından geri kalmamak için. Kısacası, bazı konularda eksiklikleri olan öğrenciler bu eksikliklerini anne babalarına söylediklerinde veya öğrencinin sınavlarda aldığı puanlara göre bazı derslerde , konularda eksiklik olduğunu anlayan ebeveynler çocuklarındaki eksik konuları tamamlamak için özel derse ihtiyaç duyabilmektedir.
Çocuklar kendi hallerinde kalamıyorlar, kendilerini dinleyemiyorlar!
Yoğun okul hayatı, bazen de dershane- kurs gibi çalışmalar çocuklarımızın bütün bir haftasını fazlasıyla meşgul etmektedir. Ebeveynler olarak çocuklarımızın boş kalan günlerini doldurma ihtiyaçlarımız ise biraz sosyal çevreden öğrendiklerimiz biraz da ebeveynler olarak kendi hırslarımız diyebilmekteyiz.
Danışanlarımızdan bir kısmı haftanın belirli günleri evlerine gelen özel öğretmenlerden bahsediyor. Bu süreçte çocuklarınızın ne kadar yorulduğunu düşünmeli ve çocukların öğrendikleri bilgiyi işleme süreçlerinin de olması gerektiğini de önemsemeliyiz. Çocuklara isteklerini sormadan, nelere ilgilerinin ve meraklarının olduğunu tam anlamadan onları sosyal- sanatsal faaliyetlere yönlendirmeyelim. Çocuklar bizlerin kuklaları değil, çocuk istemeli, merak duymalı, ilgilenmeli. Özel dersler, sanatsal veya sportif faaliyetlere boğulan çocukların son zamanlarda karşılaştıkları en büyük hastalıklar depresyon veya kronik ağrılar olabiliyor.
Yapılan görüşmelerde yoğun tempodan bunalan çocuklar biraz ebeveynlerin de yüklenmesiyle birlikte sevdikleri, yapmaktan hoşlandıkları dallardan bile soğuduklarını görebiliyoruz. Yorgunluk, beklentiler, kendi başına kalamaması çocukların başladıkları işi sürdürememelerine de neden olabiliyor.
Çocuklar kendini dinleyebilmeli, yalnız kalabilmeliler!
Yetişkinler de olduğu gibi çocukların da kendilerine has dünyaları var. Bu dünyanın içinde aile, arkadaş, okul, öğretmen, sorumluluklar… gibi bir çok şey bulunmakta. Çocuklar da bu döngünün içinde kendi ile kalmayı, bedenlerini dinlemeyi unutuyorlar. Kendi ile kalamayan çocuklar hayatlarında neleri daha iyi yapıp neleri daha geliştirmeleri gerektiğini fark edemiyorlar. Beden duyumlarını hissedemiyorlar. Hoşa giden ya da gitmeyen duyguların vücutlarındaki değişimlerini fark edemeyen çocukların sonu kronik ağrılara, somatik yakınmalara kadar gidebiliyor.
Sportif faaliyetlere, sanatsal faaliyetlere nasıl karar verilmeli?
Çocuğunuzun bir alanda performans göstermesini istiyorsunuz ve bunu çocuğunuzla paylaşırken onun ihtiyaçlarını ön planda tutabiliyorsanız iyi bir ebeveynsiniz. Yetenekli olduğu alanlar olabilir fakat ilgi duyması ve istemesi en temel ihtiyaçtır. Çocuğun yeteneğinin hangi alanda olduğunu okuldan, öğretmenlerinden hatta akranlarıyla oyun oynarken bile keşfedebiliriz. Önemli olan çocuğun neye ihtiyacının olduğunu bilmek ve ona göre onu motive etmektir. Örneğin basketbola yeteneği olan bir çocuğun basketbol yapmak istememesi gibi. Onun yerine yüzmeye ilgisinin olduğunu ve yüzmeyi denemek istemesi çok karşılaştığımız bir durum. Çocuğa ilgisinin neden yüzme olduğunu sorarak bunun bir anlık heves mi yoksa gerçekten yapmak istediği bir uğraş olup olmadığını sormak ve bunu uzun vadeye planlamak zorundayız. Çocuk böylelikle bu planlamayı yaparken sizlerin de desteğini alarak daha motive ve daha bilinçli bir şekilde ilerleyecektir.
Unutmayın; çocuklarınız sizler için çok önemli olabilir ama sizin her şeyiniz olamaz. Çocuk herhangi bir faaliyette bulunmak istemiyorsa da çocuğunuza saygı duymalı ve onu yine takdir etmelisiniz. Belki zamana ihtiyacı var belki de gerçekten o sporu yapmak istemiyor. Bize düşen onlara eşlik etmek, bu yolculukta iyi ve kötü giden şeyleri onlara göstermek ve her zaman onları onaylamak ve takdir etmek.
